Ayrılık Sözleri, Duygusal Ayrılık Mesajları
Ayrılık ve hemen peşinden gelen acısı, nasıldır bilirim. Çok viran bir duygu. Akılalmaz. Anlatılmaz. Ölümden sonraki en acı olay belki de. Fakat dur diyemezsin bazen. Bir takım anlar olur ki boğazın düğümlenir. Konuşmak istersin arkasından bağırmak fakat yapamazsın. Ağlamaya başlarsın sahiden seviyorsan belki gözyaşın akmaz bazen fakat için kan ağlıyodur. Gittiğine inanamazsın. Herşeyim dediğin hiçbirşeyin olur o an. Sanki önceden tanışmamış gibi sanki hiç birşey yaşanamış gibi. Sanki hatıralarınız biranda silinmiş ve hiç olmamış gibi.. Bazen bu acıları atlamak için arkadaşlarımızla zaman geçiriiz bazen telefon kitap gibi şeylere odaklanırız… Kendimizi boşlukta hissettiğimiz için oyalanacak şeyler ararız. Bazen ileti vermek için sözler ararız işte o sözleri sizlere derledik umarım ihtiyaç duyulan mesajı verirsiniz. Seviyorsanız ve acı çekiyorsanız umarım sulhursunuz. Ama kendinizi çok hırpalamayın er veyahut geç o hiç olmamış gibi hissedeceksiniz. Ve unutmayın sizi seven en az bir insan kesinlikle çevrenizde var. Şimdi geellim sözlere;Aşk ne vakit biter biliyor musun? Bitti dediğinde yüreğin acımıyorsa…
Herkes “Kaybeden o.” diyor. Ulan kaybeden oysa neden acı çeken benim?
“Üzecekler seni, çok üzecekler
Aklına o vakit geleceğim işte”
Lan ben senin yanından geçerken soluk alamıyorum aq olurda kokun burnuma dolar , ciğerlerimi yakar diye lan …
Ağlamamak için sıktığım çenemin acısını kalbimde hissettim, defaatle.
Seni sevdiğime değmez gibisin.
Bitti o şiir başka mısra gerekmez.
Üzgünüm arkadaşlar fakat bizimde sevgilimiz vardı sizinkiler gibi, sizinkilerde gidecek birgün bizimkiler gibi.
Şişmiş gözlerin,uyuşmuş beyninle göz gezdirirsin çevreye,”şaka olsun lütfen” dersin,uyanmak istersin bu karabasandan,ama her şey gerçektir,hissettiğin acı gerçektir,gözünden dökülen yaşlar yüzünü ıslattığında anlarsın gerçek olduğunu,kollarında cenneti bulduğun insanın seni nasıl cehenneme attığını hissedersin o anda,”Neden?” diye sorgulamaya başlarsınız,yanıtlar arar,arar,ararsınız,en nihayetinde bir yanıt bulursunuz.”Beni hiç sevmemiş.” dersiniz canınız yana yana.
Süzülen bu duman kalbinin kara sisidir. Fakat üzülme sevgilim ben hiç geçmemişimdir o sokaktan. Sen bakarken ardımdan ve dur diyemeyecek kadar cesaretsizken, başımı hafif geriye çevirip bakmamışımdır gözlerine. Fakat korkma sevgilim içinde benden kalan iyilikleri alıyorum senden, kötü hatıralar senin yapıtın demek midir bu? Neden insan bir insanı bu kadar suçlar ayrılırken. Hep sen kötü ol istiyorum sevgilim… giden ben olmama karşın. Hep suçlarlar ya kaçanları… kimden kaçıyorum ben ? Senden mi kendimden mi? Neden ayrılık bu kadar acı verirken dahi koşarak sarılamıyorum sana. Kırılmış parçaların batıyor diye mi kalbime ? Öyleyse bir hoşça kal bırakıyorum sana… kanatlarım kırılmış, rüzgara savuruyorum. Mavisini alıyorum semanın siyahını bırakıyorum.
Bir daha onunla konuşamayacak olma düşüncesine katlanamıyorum.
Ne zaman aklıma gelsen “siktir git” diyerek uğurluyorum yokluğunu.
Dünyanın en salak insanı olup benden ayrıldığını ikimizde biliyoruz, diğer konuya geçelim. ayrılık mesajları
Bir sevmek ancak bu kadar zarar ziyan olabilirdi,bir özlem ancak bu kadar yakabilirdi içimi,sesinin tonu,gülüşünün her zerresi ancak bu kadar özlenebilirdi bir adamın.
Kopardığımız çiçeklerin ahını mı aldık ki, bizim yüreğimizi kökünden söküyorlar ?
Gitmek cesaret ister. Gideceğin yer neresi olursa olsun, sevdiklerinle arana mesafe girince varış yerinin hiç bir manası kalmaz. Vedalaşmakta zor iştir biliyor musun? Oturursun geminin kıçına, bakarsın sevdiklerine, gittikçe ufalırlar, ufalırlar, kaybolurlar… O zaman anlarsın işte; Vedalaşmak asıl kalana değil, gidene koyar!
Hep soğuktu benim ellerim, sen ısıtırsın sanmıştım… Ama artık kalbim bile buzdan.
Birbirimizin hep seveceğim ile başlayıp yarım kalmış yalanıydık.
En sonunda bi orta yol bulduk. O soldan gitti, ben sağdan…
Sen beni bırakıp gittin ya, canın sağolsun be. Ben seni sensizde severim, böyle geceleri hıçkıra hıçkıra, yalnız başıma…
Sonra o gitti. Ve en kötüsü de ne biliyor musun? Veda etmemişti.
Neyden çok korktum biliyor musun ? Pişmanlığım olmandan , unutamamaktan , bir de en ehemmiyetlisi hatalarını umursamayıp korka korka sevdim seni..
Bir gün biri giriyor hayatına sen tam umudunu yitirmis herkese olan güvenini sevgini bitirmiş durumdasin. Seviyorum diyor bağlıyor kendine sen sevmiyorsun onu önce yalnızca baglaniyorsun sonra ağır ağır aliskanliga dönüyor bu ona sarilmak bambaşka geliyor onun yanında dünyayı unutuyorsun seni hiç birakmayacagim diyip yeminler ediyor sözler veriyor sende onun seni bırakmayacağına o kadar eminsin ki kuşku bile etmiyorsun onun sevgisini iliklerine kadar hissediyorsun sonra bi gün bırakmak istiyor seni ilerde daha çok daha fazla uzulecegini düşünüyor oysa sen onunla mutsuzlugu dahi göze almissin fakat farkında değil o sevdirdi kendini bağladı kendine şimdi gitme vakiti ağlıyorsun karşısında durup gitme diyorsun boynuna atlayip hickiriklara boguluyorsun fakat o sen birakmazsan ben bırakırım diyerek öylece gidiyor sen yigiliyorsun tutmuyor bacaklarin ve o arkasına dahi bakmadan gidiyor yeniden aynı son yeniden aynı güvensizlik fakat bu son damla oluyor ve sen birleşemeyecek kadar küçük parçalara ayriliyorsun kırılıyorsun tam seven yerinden nefret ediyorsun onu seven her zerrenden fakat o yaşamaya devam ediyor onun için herşey iyi o değişmiş seni düşünmüyor sen hiçbişeysin onun için şimdi yapabildiğin tek şey yorulup sizana kadar ağlamak.
Geldin ya , yalnızlığımın ırzına geçtin.
Gittin ya , orospu yarınlar bıraktın bana.
Bende ki senin birazı şiir şimdi.
Ne yalan söyleyeyim- birazı beddua.
Yaşlanınca çocuklarına anlatacağın o kadın benim…
Bazen hiç olmadık yerlerde, hiç olmadık vakitlerde… Ufak bir şarkı sözüne, üzücü bir şiir dizesine, soğuktan çatlamış ellerine, uykusuzluktan morarmış gözlerine, yağmurda ıslanmış kirpik uçlarına, istemsiz titrek dudaklarına kadar herşeye başkaldırı edersin…
Ona soluğu kadar yakın olmayı isterken bu arada bir yıldız kadar uzakta olmayı istedin mi hiç o vakit beni anlamaya çalısmayı kes.
İsmini her duyduğunda mesut olduğun kişi artık isimiyle bile sana acı verecektir.
Sonra düşündüm beni kazanmaktan çok kaybetmeye meyilli bir insanı varlığımla rahatsız etmemeliydim ben de gittim.
Karşısına geçip avaz avaz ”ne yaptığını sanıyosun sen ya, bu kadar kolay bu kadar ucuz musun sen, ruhsuz pezevenk!” diye bağırmak istersin ama yapamazsın zira onun hiç bir şeyi değilsindir ya işte o his çok bok.
Söylesene Sevgili! “Yokluğun” hangi dil? Hangi tercüman çözer ki bu hasreti?
Hangi kelimeler anlatır içimdeki “Sen” özlemini..
